Κατα την προσωπικη μου αποψη, το να νομιζει καποιος οτι μπορει να κανει τον κοσμο καλυτερο ειναι καθαρα μια ουτοπια.
Ειναι σαν να πιστευει αυτος που φοβαται το σκοταδι, οτι μπορει να φτιαξει εναν κοσμο που θα ναι μονο μερα.
Ειναι σαν να πιστευει αυτος που απεχθανεται το κρυο οτι καποια στιγμη θα υπαρχει μονο η ζεστη.
Βεβαια. ειναι στη φυση του ανθρωπου ν αναζητα αυτο που νομιζει καλυτερο, αλλα ο κοσμος μας δημιουργηθηκε και διεπεται απο αρχες που ηταν, ειναι, και θα ειναι αλληλοσυγκρουομενες.
Αλλωστε μονο μεσα απ το αντιθετο του μπορει κατι ν αναγνωριστει και να καθοριστει.
...Θετικο-Αρνητικο...
...Αρσενικο-Θηλυκο...
...Καλο-Κακο...........
Αντιπαλες αρχες, οι οποιες ομως συνθετουν το ΟΛΟΝ....και κατω απ το αγρυπνο ματι της μιας και ανωτατης αρχης που τις δημιουργησε, φυτρωνουν μαζι, πορευονται μαζι και ισορροπουν η μια πανω στην αλλη.
Ο ανθρωπος, μια μοναδα σαν ολες τις αλλες της δημιουργιας, το μονο που μπορει να κανει ειναι να παψει να ζει στη ληθη του εγωκεντρισμου του, ν αφουγκραστει τη φυση και τη φυση του και να συνειδητοποιησει οτι εχει υποχρεωση να επιστρεψει στον κοσμο τουλαχιστον το ισοτιμο αυτου που του εχει αφαιρεσει.