Κι άμα αργήσω πατρίδα ξένη

Βγηκα τη νύχτα στο παραθυρο και κοιταξα το δρομο,
συναντηθηκα με καποιον που μου μοιαζει,
μα με τρομαζει...

αυτος ρεμβάζει και με ταράζει,
στεκω για δωδεκα στιγμες σε μια γνωριμη σκια που με σκεπαζει,
η χωρα αλλαζει και παρακμάζει,
και μια Αθηνα που με σκονη με σκεπαζει,

ανασηκωνομαι καπως βαριεστημενα και αγχωμενα,
και συ λυπασαι που'ναι ολα μπερδεμενα,
τσαλακωμενα,
αναρωτιεμαι ποσα χρονια νυσταγμενα,
μυθοποιουνται,
ποσοι ρωτουνται,ποσοι φοβουνται,
στα μαξιλαρια μεταλλα που δε κινουνται,
μα ουτε κοιμουνται,

λαθρεπιβατες και κτηνοβατες,ανδρείκελα και πληρωμενες αυταπατες,
σπασμενες πλατες και υποσχεσεις,
βγαζεις με νυχια τη ψυχη και τη δινεις για μια χουφτα καταθεσεις,
καθιερέσεις,ξενες αιρέσεις,
πουτανα Αθηνα ποσο παυεις να μ'αρεσεις,

οταν γυριζω το τροχο και σκαλιζω τους ασφάλτινους σου δρομους,
τους υπονόμους,τους τροχονόμους,
καποιους στα μωβ σατέν που ονομάσαν νομους,
σε μια γωνία,καποια κυρια,
με συντροφευει,
και γω ξεχναω μια πατριδα που κωφεύει,
καποιος με κλεβει,
με μαχαιρωνει,
νοιωθω το αιμα απ'το κορμι μου να τελειωνει,
μα με λυτρωνει,

δε θα σας βλεπω δε θα γελαω,
του ρατσιστη τη στάμπα δε θα κουβαλαω,
να μη χαλαω,
το νταηλικι,
σ'ενα τελαρο ζωγραφιας με μισό το χαρτζηλικι,
νταβατζηλικι και χαμαλίκι,
ενας καδος πιο φτηνος να φορτωνει το χαλικι,
καποιου δυναστη,
κλεινόν μου άστυ,
και καποια τσαντα πλαστικη να τρυπαει καθ'εκαστη,

χωρα σε ροδες που τριγυρναει,
καποια γρια σ'ενα σοκακι που ποναει,
και ενας γερος,βρωμικο μερος,
στη βεραντα καθιστος μαριονετα του αερος,
νοσταλγει,
καπου στη Πλακα,
ενα ονειρο ευκολοπιστο που πιασανε μαλακα,

στυγνη κι η βια,
ναρκωτικα πουτανες τρομος και μαφια,
οικονομια,τρομοκρατια,
βρωμικο χρημα που το σκαει απ'τα ταμεια,
στη Βερανζερου και στη Σωκρατους,
και τα τρεχουμενα νερα του τσαμπα κρατους,
καπου λιμναζουν,
παιδια φωναζουν,
εμπορευμα στις λαικες που κρυφα το αγοραζουν,

Μεταξουργειο και Κουμουνδουρου,
Χαλκοκονδυλη Ζηνωνος και Σεπτεμβρίου,
νοιωθω πια στο καλοκαιρι τα δεσμα του Δεκεμβρίου,
θα περπατησω,
καπου να φτυσω,
εχω μια ψευτικη ζωη θελω να λιποθυμησω,
κι αμα αργησω πατριδα ξενη,
θα στην αφησω στη συκια σε μια μαντρα γερασμενη,
να τη πουλησεις κοστος ξεφτιλα,
ενα κρανος κατοχης και μια μποτα του Αττιλα,
αφορισμενος απ'το θηριο,
κλειστα ρολλά στο κεντρικο μας πρακτορειο.http://tenedor.blogspot.com/

» Πατριδα μου..