Κώστας Μόντη

Θέμα: Κώστας Μόντη Παρ Δεκ 31, 2010 10:04 am

Περιεργο πραγμα η καρδια...
Οσο τη σπαταλας τοσο περισσοτερη εχεις... (Κωστας Μοντης/ Κυπρος)

Ο Κώστας Μόντης γεννήθηκε στην Αμμόχωστο το 1914. Τέλειωσε το δημοτικό σχολείο στη Λάρνακα και συνέχισε τις γυμνασιακές σπουδές του στη Λευκωσία, στο Παγκύπριο Γυμνάσιο, απ' όπου αποφοίτησε το 1932. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1932-1937). Επειδή η αγγλική αποικιακή κυβέρνηση της Κύπρου δεν του επέτρεψε να ασκήσει το δικηγορικό επάγγελμα, αναγκάστηκε ν' ασχοληθεί με διάφορα άλλα επαγγέλματα. Εργάστηκε ως ιδιωτικός υπάλληλος και ασχολήθηκε συστηματικά με τη δημοσιογραφία, το θέατρο, τη λογοτεχνία. Από το 1961 ως το 1976 υπηρέτησε ως Διευθυντής Τουρισμού στο Υπουργείο Εμπορίου και Βιομηχανίας Κύπρου. Από το 1976 μέχρι σήμερα εξέδωσε τέσσερις ποιητικές συλλογές για παιδιά. "Ποιήματα για μικρά και μεγάλα παιδιά" 1976, "Τώρα που διαβάζω καλύτερα" 1988, "Του στίχου τα μηνύματα" 1991, "Αφήστε το στίχο να με πάρει απ' το χέρι", 1993. Στις συλλογές αυτές συναντούμε ανεπανάληπτους σε βάθος και νόημα στίχους.

Το έργο του είναι επιβλητικό σε ποσότητα και ποιότητα. Εξέδωσε 25 ποιητικές συλλογές, τρεις συλλογές με διηγήματα, δύο νουβέλες, ένα θεατρικό μονόπρακτο, ένα μυθιστόρημα, "Ανθολογία Κυπριακής Ποιήσεως" (με συνεργασία του Ανδρέα Χριστοφίδη), "Ανθολογία Νέων Κυπρίων Ποιητών", "Κυπριακά Δημοτικά Τραγούδια" κ. ά.. Έγραψε επίσης 40 επιθεωρήσεις για το θέατρο, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Εξέδωσε κατά καιρούς δύο οικονομολογικές επιθεωρήσεις, ένα λογοτεχνικό και θεατρικό περιοδικό, το "Θέατρο" και δύο εφημερίδες, την "Ελευθέρα Φωνή" και την "Εμπορική". Το 1942 ίδρυσε με τους φίλους του Αχιλλέα Λυμπουρίδη και Φοίβο Μουσουλίδη το πρώτο επαγγελματικό θέατρο στην Κύπρο, το "Λυρικό". Το 1984 ο Μόντης προτάθηκε για το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Και από μόνο του αυτό, τίμησε και καταξίωσε τον Κύπριο λογοτέχνη και την Κύπρο.

Βασικές ιδεολογικές αρχές και αξίες ζωής, που διαβρέχουν την ποίηση του Κώστα Μόντη, συνοπτικά είναι:

α) Η αγάπη στα παιδιά. Η στροφή του προς την παιδική ποίηση οφείλεται κατά κύριο λόγο στην αγάπη που τρέφει προς τα παιδιά, όχι μόνο προς τα κυπριόπουλα και τα ελληνόπουλα αλλά και προς τα παιδιά του κόσμου. Από αυτά παίρνει (και μαζί του και 'μείς) μαθήματα ανθρωπιάς.

β) Η έννοια της πατρίδας. Γενικά υποβάλλεται ο υγιής πατριωτισμός χωρίς μίση και φανατισμούς. Τα ποιήματα που υποβάλλουν αυτή την ιδέα είναι όσα αναφέρονται στην Κύπρο, στην εισβολή των Τούρκων, στην κυπριακή φύση, στην Ελλάδα. Με όλα αυτά δείχνεται ο δρόμος του χρέους και της ιστορικής μνήμης. Και η θύμηση γίνεται χρέος: Κι ένα ακόμα ποίημα που έχει τραγική επικαιρότητα, γιατί παραπέμπει στη θυσία του Σολωμού Σολωμού και του Τάσου Ισαάκ, είναι το ακόλουθο.

www.topapi.gr